Бо мақсади амалӣ намудани дастуру супоришҳои Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар ноҳияи Абдураҳмони Ҷомӣ дар доираи корҳои
Забони мо дар зарфи таъриху тамаддуни беш аз шашҳазорсолаи миллати тоҷик роҳи пуршебу фарозеро тай намуда, сарнавишти пурҳаводис ва ҷаҳони маънавии тоҷиконро бо тамоми обу ранг ва дурахшу ҷилои худ
Оила арзиши муқаддас аст. Он пайвандест, ки бо муҳаббат, садоқату самимият ва эътимоди тарафҳо баста шуда, ҳеҷ гоҳ аз ҳам гусаста намегардад. Бо ташкили оила ва таъмини фазои созгор дар он, метавон
Пешниҳоди Пешвои сулҳпарвари тоҷик муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон оид ба эълон намудани қатъномаи махсуси «Даҳсолаи таҳкими сулҳ ба хотири наслҳои оянда» барои мо – тоҷикон ифтихоровар аст.
Имрӯз дар варзишгоҳи Донишгоҳи давлатии Бохтар ба номи Носири Хусрав гусели даъватшавандагон дар Хатлон баргузор гардид, ки ҷавонон бо шиору навиштаҷоти ватандӯстона, парчамҳои рангоранг ва рӯҳияи
Паёми навбатии Президенти кишвар муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон имрӯз ҳамчун армуғони тоза ва пайки пурбароре пешкаши мардум гардидааст, ки дар рушду нумуи кишварамон метавонад ҳамчун ҳисоботи ҷамъбасти
Дӯсти ҷавони ман! Ҷавонӣ давраи орзуҳои ширин аст. Маҳз дар ин айём аз пайи амалӣ шудани орзуи худ мешавӣ. Яъне, мактаби миёнаро хатм мекунӣ. Таҳсилро дар мактаби олӣ идома дода, илм меомӯзӣ,
Дар замони муосир террористон ақидаҳои ғалату ифротии худро ба воситаи шабакаҳои иҷтимоӣ паҳн менамоянд. Дар ин росто мубориза бо ин равияи бисёр хатарноку даҳшатафкан аз ҷониби ҷомеаи мутамаддин ва
Айёми тифлӣ беҳтарин марҳилаи умри инсон аст. Чун кӯдакон дар ин айём таҳти сарпарастиву нигоҳбонӣ ва ҳимояи калонсолон ё волидон қарор доранд, ба қавле дар “олами бехабарӣ” умр ба сар мебаранд.
Имрӯз, 1 октябр, Сарвазири мамлакат Қоҳир Расулзода ва раиси вилояти Хатлон Давлаталӣ Саид зимни сафари корӣ дар кӯчаи ба номи Носири Хусрави ҷамоати шаҳраки Шаҳритус сехи дӯзандагии “Муродгул”-ро
