“Дурахшандагон” Улуғбекро ба Россия бурд
Дар хориҷи мамлакат таҳсил карданро Улуғбек Эрназаров аз кӯдакӣ орзу мекард. Маҳз ҳамин орзу ӯро водор намуд, ки дар ҳамаи дарсҳо фаъол бошад ва забонҳои хориҷиро низ аз худ кунад. Волидон ҳам барои
Дар хориҷи мамлакат таҳсил карданро Улуғбек Эрназаров аз кӯдакӣ орзу мекард. Маҳз ҳамин орзу ӯро водор намуд, ки дар ҳамаи дарсҳо фаъол бошад ва забонҳои хориҷиро низ аз худ кунад. Волидон ҳам барои
Отахон Саидзода 8-уми январи соли 1988 дар хоҷагии Сафаралӣ Зарипов, деҳаи Чорбоғи шаҳри Кӯлоб ба дунё омадааст. Солҳои 1995-2004 дар мактаби миёна таҳсил карда, ҳуҷҷатҳояшро ба Донишкадаи давлатии
Ҷасорату матонат нишон додан дар муҳорибаҳои варзишии зӯрозмоии универсалӣ, маҳорати пухтупази таомҳои миллӣ ва шириниҳои гуногуну лазиз, офаридану дӯхтани нақшу нигор ва ороишоти милливу муосир дар
Шинос оӣ: Фахриддин Давлатов 17-уми январи соли 1988 дар оилаи санъаткор ба дунё омадааст. Зода ва истиқоматкундаи деҳаи “Роҳи сотсиализм”-и Ҷамоати деҳоти Калинини ноҳияи Абдураҳмони Ҷомӣ мебошад.
Дар пайи пайдоиши намудҳои нави вируси омикрону делтакрон ва Омикрононфлонзо миёни мардум, оид ба хатар ва роҳҳои пешгирӣ аз он, зарур ё муҳим набудани гирифтани ваксина, ки аксари одамон ба ин шубҳа
Соли 1982 дар ҳаёти рӯзноманигории ман лаҳзаҳои хушу хотирмон дошт. Ба муносибати 50-солагии азхудкунии заминҳои зарнисори Вахш бо супориши рӯзнома бо яке аз нахустфотеҳони ин диёр, сармуҳаррири
Му ҳ аммад ҷ он имсол 30- сола шуд ва ифтихор аз он дорад, ки дар ин давру замон умр ба сар бурда истодааст.
Мухбирамон бо раиси Ҷамоати деҳоти ба номи Худоёр Раҷабови ноҳияи Восеъ Ҳошим Хоҷаев ҳамсуҳбат гардида, оид ба пешрафту рушди Ҷамоати деҳот, омодагиҳои мардуми маҳал ба истиқболи ҷашни 30-солагии
Яке аз онҳо Куайе Годсони африқоӣ мебошад, ки дар байни ҳаводорони футболи тоҷик бо тахаллуси «Шариф» машҳур аст.
Рӯзнома дар Вазорати фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон таҳти рақами 117/рз-97 аз 07 январи соли 2019 аз нав ба ҳисоб гирифта шудааст.