Миллати тоҷик аз қадим чун миллати соҳибфарҳангу соҳибмаърифат ва тамаддунофар маъруф буд. Таърих ҳам исбот намудааст, ки хиради азалӣ ва таҳаммулпазирии ин мардум дар гирдоби рӯзгор қиёс надорад ва
Солҳои охир иқлими сайёра тағйир ёфта, ба зиндагии аҳли башар мушкилоти зиёде пеш овардааст. Обшавии босуръати пиряхҳо, ки манбаи асосии дарёҳо мебошанд, сабабгори ба амал омадани офатҳои табиии
Нигаҳҳо дар камони дидаҳо чун тирҳо хуфта, Ҳама дар лавҳи маҷлисгоҳ чун тасвирҳо хуфта. Намеҷунбад касе аз ҷой, ҳайкалгаштаро монад, Зи хоби ин ҳама тақдирҳо тадбирҳо хуфта.
Китоби “Ифтихори ватандорӣ”-ро мутолиа карда, хонанда бардошти маънавии хубу муассире мегирад. Дар маҷмӯаи мазкур силсилаи мақолаҳои ходимони рӯзномаи “Хатлон”, инчунин иштирокдорони озмуни эҷодии
Воситаҳои ахбори омма дар замони муосир бо қудрати бузурги афкорсозии худ мақоми устуворро соҳиб шудаанд. Матбуоти даврӣ, телевизион, радио, агентиҳои иттилоотӣ, медиаи нав бо таъсиргузории рӯзафзун
Истиқлолияти давлатии Ҷумҳурии Тоҷикистон барои рушду инкишофи соҳаҳои муҳими хоҷагии халқи мамлакат, зиндагии шоистаи мардум ва шинохти асолати миллӣ заминаи боэътимод гузошта, имкон фароҳам овард,
Худованд гоҳо як идда инсонҳоро барои он меофарад, ки эшон ба туфайли фикри солим, ақли расо, нутқи фасеҳу бурро, қавлу амали ростинашон дигарҳоро роҳнамоӣ кунанд, ба роҳи дуруст ҳидоят намоянд.
Бибӣ Марям Шарифова, модари Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ – Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, Қаҳрамони Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар деҳа мисли дарахти пурборе буд, ки дар
Ҳамдиёрони арҷманд! Боиси фараҳмандист, ки имрӯз мардуми шарифи Тоҷикистон дар фазои суботу осоиштагӣ ва ваҳдати комили миллӣ зиндагӣ карда, шоҳиди пешрафтҳои рӯзафзуни диёри маҳбубамон дар арсаҳои
Имрӯз, 14 ноябри соли равон дар Театри мусиқӣ -мазҳакавии ба номи Ато Муҳаммадҷонов шаҳри Бохтар бо ташаббуси Мақомоти иҷроияи ҳокимияти давлатии вилояти Хатлон, Раёсати Кумитаи давлатии амнияти
