Имрӯз дар Тоҷикистони биҳиштосоямон сулҳ асту оромӣ. Сулҳ ба мардуми мо истиқлолу озодӣ, ободию фаровонӣ, зиндагии тинҷу серу пурро дод. Ин ҳама неъматҳо аз ваҳдат аст ва он ба шарофати азму талошҳои
Ваҳдати миллӣ танҳо ибораи дилнишину гӯшнавоз нест, балки арзиши бебаҳоест, ки тоҷикон онро чун Истиқлол муқаддасу гиромӣ медоранд.
Имрӯз, раиси ноҳияи Дӯстӣ Нишонзода Даврон бо омӯзгорони ҷавоне,ки тибқи роҳхати Вазорати маориф ва илми Ҷумҳурии Тоҷикистон ба ноҳияи Дӯстӣ ташриф оварданд, мулоқот намуда, аз дастгирию ғамхориҳои
Шояд ба маънии маҳфуми “маҳалгаро” наврасону ҷавонон аз китобу филмҳо ва интернет маълумоти рӯякӣ дошта бошанд. Маҳалгароӣ бар хилоф ва ба зарари манфиати миллӣ, фақат манфиати маҳдуди маҳаллии худ,
24 июн, дар майдони Нишони давлатии шаҳри Бохтар ҳамоиши вилоятии ҷашни Тиргон дар якҷоягӣ бо Иди зардолу ва намоиши «Хушкмеваҳои Тоҷикистон» баргузор гарди д.
Тоҷикистон ватани мост. Мо бояд ватани хешро аз ҳама бештар дӯст дорем ва нагузорем, ки ягон нохалафе нисбати ватани мо ҳарфи ноҷо занад. Ватан маконест, ки мо дар онҷо ба дунё омадаву тарбия ёфтаем.
Рӯзи Ваҳдати миллиро, ки дар таърихи даврони соҳибистиқлолии Тоҷикистон ҳамчун рӯйдоди муҳим ва сарнавиштсоз сабт гардидааст, самимона шодбошу таҳният гуфта, бароятон осудаҳолӣ, толеи наку ва
