Ман ошиқи ҳаётам...
-Марг охирин саҳнаи фоҷиаи зиндагист, барҳақ, аз он ҷойи гурез нест, аммо нуқтаи охирини китоби ҳаёт ҳам нест. Тан, ки хокист, миранда асту хок мешавад. Вале руҳ абадист, намиранда аст. Мегӯянд, дар
Ҷудокунӣ:
Ҳокимияти давлати / Слайдер / Дигар матолиб / Матлабҳои охирин / Хабари рӯз / Ҷавонон ва варзиш / Хабарҳо
Дастаҳои футболи вилоят дар чӣ ҳоланд?
Равзанаи гузариши тобистона барои дастаҳои Лигаи олии кишвар пӯшида шуд ва бошгоҳҳо дигар имкони ба ҳайати худ ҷалб намудани бозингаронро надоранд. Дастаҳои футболи вилояти Хатлон то кадом андоза
Шири модар барои кӯдак ғизои беҳтарин аст
Дар асоси фармоиши Вазорати тандурустӣ ва ҳифзи иҷтимоии аҳолии Ҷумҳурии Тоҷикистон, аз 1-уми августи соли 2025 таҳти шиори «Афзалият додан ба синамаконӣ» «Даҳаи миллии ҳимояи ғизодиҳии тибии
Душанбе соли 2026 мизбони Конфронси минтақавии FAO барои Аврупо ва Осиёи Марказӣ хоҳад буд
Соли 2026 дар шаҳри Душанбе Конфронси минтақавии Созмони озуқаворӣ ва кишоварзии Созмони Милали Муттаҳид (FAO) барои кишварҳои Аврупо ва Осиёи Марказӣ баргузор мегардад. Дар бораи баргузории ин
ЗЕБОИИ ЗАН ДАР ШАРМУ ҲАЁ АСТ
Оре, зару зе вар, ороиши занону дух тарон шарм аст. Аз ин рӯ, зану духта ре, ки шарм на дорад, ӯро “берӯ” мегӯянд. Ниёко намон аз давраи пеш занони бошар му ҳаёро васф карда, аз занони бешарм дур
Саҳархезӣ файзу баракат дорад
Субҳ аҷаб ҳавои тоза дорад. Ҳама ҷо орому сокиту тозаю дилрабо. Насими субҳгоҳон маҳин-маҳин вазида, бӯйи гулҳоро ба машом мерасо над ва ҷонро навозиш мекунад. Махсусан, дар айёми баҳору тобис тон
Сафои Ваҳдат шаҳдбор аст
Асосгузори сулҳу Ваҳдати миллӣ – Пешвои муаззами миллат, Ҷаноби Олӣ муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон дар суханрониҳои худ ҳамеша таъкид медоранд, ки пеш аз ҳама, бунёдгузори бевоситаи Ваҳдати миллӣ ва эҳёи
ҚИССАИ МАРДОНАГИЮ ҶАВОНМАРДӢ
Устод Сотим Улуғзода нависандаи забардасти тоҷик мебошад ва бо роману қиссаҳои таърихиаш, ба монанди “Восеъ”, “Достонҳои Шоҳнома”, “Фирдавсӣ”, “Навобод”, Ривояти суғдӣ” байни хонандагони дохилу хориҷ
«УМРИ АЙНӢ АЗ БАРОИ ХАЛҚ САРФИ ХОМА ШУД»…
Адабиёту фарҳанги давраи нави тоҷик бо заҳмати фидокоронаи як идда маорифпарварон, ки сарсупурдаи фарҳанги миллат буданд, ба талаби давру замон роҳандозӣ шудааст. Ин давраи адабиёт аз осори безаволи
