Мактаби матонату мардонагӣ
Тарбияи насли солим, ҷисман обутобёфтаву соҳибхирад, соҳибмаърифат ва худшиносу худогоҳ, масъулият нисбат ба фардои Ватан як шарти муҳими инкишофи ҷомеа ба шумор меравад. Маҳз шахси воқеан ватандӯст
Ҷудокунӣ:
Иштирокчиёни нахустин паради ҳарбии Тоҷикистон
23 феврали соли 1993 дар саҳифаи навини таърихи Тоҷикистон бо ҳарфҳои заррин сабт шудааст. Чунки дар ин рӯз дар шаҳри Душанбе нахустпаради ҳарбӣ бо иштироки хизматчиёни низомӣ, аъзои Фронти халқӣ,
Слайдер / Дигар матолиб / Матлабҳои охирин / Хабари рӯз / Ҳуқуқу амният / Ҷавонон ва варзиш / Хабарҳо
Мо сарбозони кишварем
Хизмат дар сафи Артиши миллӣ ҳаёти инсонро ба куллӣ тағйир медиҳад. Ман инро дар ҳаёти худ дидам.
Далери ман, далерона дар хизмати Ватан бош! (Номаи модар)
Салом, ҷигаргӯшаи ман! Пораи қалби ман! Умеду ифтихори ман! Бо дуои саломативу сарбаландии ту бароят нома менависам.
Писаре, ки модарро дӯст медорад, ба Ватан содиқона хизмат мекунад
Бихон ту номаи ман, эй писар, сарбоз, Хатти ҳангомаи ман, эй писар, сарбоз. Аз ин мардонагият мешавад оғоз, Ба ту паймонаи ман, эй писар, сарбоз. Ба зери парчами Модар-Ватан ҷон боз, Ватан ҳам хонаи
Пешвои миллат Эмомалӣ РАҲМОН
Артиш бақои умри миллат аст
Имрӯзҳо афсарону сарбозони шуҷову ватандӯсти кишвар ба хотири сулҳу оромӣ паҳлуи ҳамдигар саф кашида, марзу буми ватанро ҳимоя мекунанд. Инак, 30 сол мешавад, ки мардуми тоҷик дар зери ҳимояи
Мефахрам, ки пис арам сарбоз аст
Хизмат ба Ватан-модар ва ҳифзи марзу буми он қарзи шаҳрвандии ҳар як шахс мебошад. Аз ин хотир, маҳз ҷавонони далеру ҷасури бонангу номуси тоҷик баҳри ҳифзи Ватан-модари худ камари ҳиммат баста,
Кӣ дар куҷо чанд сол хизмат мекунад?
Шаҳрвандони кадом кишвар чанд сол ва чӣ гуна хизмати ҳарбиро адо мекунанд?
ДАВЛАТАЛӢ САИД: “АСОСГУЗОРИ АРТИШИ МИЛЛӢ ЭМОМАЛӢ РАҲМОН АСТ”
Имрӯз, 22 феврал, дар Кохи фарҳанги шаҳри Бохтар бо иштироки иҷрокунандаи вазифаи раиси вилояти Хатлон Давлаталӣ Саид ба муносибати 30-солагии таъсиси Қувваҳои Мусаллаҳи Ҷумҳурии Тоҷикистон ҳамоиши
