Ёдат ба хайр, ифтихори миллат!
Ҷойи ӯ пур накунад ҳеҷ касе, Мисли ӯ нест дигар хушнафасе.
Ҷойи ӯ пур накунад ҳеҷ касе, Мисли ӯ нест дигар хушнафасе.
“Агар назарияи нисбият тасдиқ гардад, пас олмониҳо мегӯянд, ки ман немис ҳастам ва фаронсавиҳо маро шаҳрванди ҷаҳон меҳисобанд; аммо агар назарияи ман рад карда шавад, фаронсавиҳо маро немис меноманд
Китоб манбаи илму дониш, сарчашмаи дарёи ақл, махзани фарҳанги миллӣ, пояи тамаддуни ҷаҳони мутамаддин, хоса оинаи ҳаёт ва калиди дари ганҷи сухан аст. Бо ҳамин далел шоири бузурги форсу тоҷик
Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ-Пешвои миллат, Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон зимни ироаи Паёми навбатии худ ба Маҷлиси Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон фарҳангро омили асосии тарбияи
Лӯхтакбозӣ шуғли дӯстдоштаи духтарони хурдсол мебошад. Лӯхтакҳои муқаррарӣ аз ҷониби модарону бибиён, хоҳарбузург ва янгаҳо барои духтарон сохта мешаванд
Нахустмаҷмӯаи шеърҳои шоири ҷавон Искандари Саид бо номи «Накҳати умед» дар нашриёти «Адиб» чоп гардид. Ашъори Искандари Саид дар васфи Ватан, Модар, вафодорию садоқат ва меҳру муҳаббат ба ин хоку
Асри XXI асри илму техника аст ва онро бе технология наметавон тасаввур кард. Имрӯз ҷаҳони муосир ҳар лаҳза дар ҳоли тараққиёт аст ва илм бо суръати кайҳонӣ пеш меравад. Он чизеро, ки инсон садсолаҳо
Дар Донишгоҳи давлатии Данғара конференсияи илмӣ бахшида ба Рӯзи умумиҷаҳонии занон дар соҳаи илм таҳти унвони “Занон ва рушди илми муосир “баргузолр гардид.
Миллати тоҷик ва дар миёни мардуми ориёинажод бо расолати фарҳангии худ, ки дар назди инсоният доранд, бешубҳа, мардуми хушбахтанд, зеро саҳми онҳо дар ташаккули илму фарҳанги ҷаҳонӣ бо ҳарфҳои
Рӯзнома дар Вазорати фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон таҳти рақами 117/рз-97 аз 07 январи соли 2019 аз нав ба ҳисоб гирифта шудааст.