Чанд маслиҳат ба ҷавонони муҷаррад

-Аз мулоқотҳои аввал бо духтар ба ӯ меҳрубон бошед.

-Ҳар дафъа ба ӯ гул тақдим карданро фаромӯш накунед.

-Ҳангоми ба духтар суҳбат кардан сақич (жевачка) нахоед, ин аз рӯи одоб нест.

-Дар ҳузури ӯ нос ё сигор накашед, ки ба вай писанд намеояд.

-Ба мулоқот бо худ офтобпараст набаред, зеро вақти шумо ба ин машғулият гузашта, ба суҳбат фурсат намемонад.

-Дар назди бону бо телефони мобилӣ дуру дароз гап назанед, ғаши духтарро меорад.

-Рафиқи сарватмандатонро бисёр таъриф карда, “ту ба ӯ маъқул шудаӣ, нагӯед, шояд баъди ин духтар ба вай дил бандад.

-Дар мулоқоти аввал майли ба оғӯш гирифта, бӯса кардани духтарро аз сар дур созед, ин рафтор ба ӯ маъқул намешавад.

-Бонуро дар рӯзҳои аввали мулоқот муддати тӯлонӣ нигоҳ надоред, дилзада мешавад.

-Худатонро ба духтар бисёр таъриф накунед, ин камоли беадабист.

-Ба ӯ ваъдаи “Бароят аз осмон ситора меорам”-ро надиҳед, ба замин фароед.

-Рашки бепоя бонуро аз шумо дур месозад.

-Дар бораи чикора ва куҷоӣ, инчунин молу сарвати волидони духтар пурсон нашавед.

-Бонуро бештар таъриф кунед, ин ба занҳо маъқул аст.

-Агар духтар ба шумо писанд ояд, таклифи издивоҷ кунед ва рӯзи дигар ба хонаи ӯ хостгор фиристед...

Боқӣ, хушбахт бошед!

Фароҳамсоз
С. АТТОР