Сарчашмаҳои таърихӣ нишон медиҳанд, ки агар дар Хатлон то солҳои 30-юми асри гузашта матбуоти даврӣ арзи ҳастӣ накарда буд, перомуни ҳаёти фарҳангӣ, иқтисодиёт ва захираҳои табиии водиҳои Вахшу Кӯлоб
Дар заминаи соҳибистиқлолии кишвар мо имконият пайдо намудем, то анъана ва ҳунарҳои мардумии ниёгонамонро аз нав эҳё намуда, ҷаҳониёнро аз асолат ва фалсафаи онҳо воқиф созем. Бо ба даст овардани
Дар Паёми шодбошии худ ба ифтихори 29-умин солгарди қабули Парчами давлатӣ Асосгузори сулҳу ваҳдати миллӣ - Пешвои муаззами миллат, Президенти ҷумҳурӣ муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон чунин баён карда буданд:
Ба ин муносибат ҳамаи сокинони Хатлонзаминро ба ифтихори ин санаҳои муҳимми таърихӣ самимона табрику таҳният мегӯям ва орзумандам, ки парчами давлатии Тоҷикистони маҳбубамон дар фазои сулҳу суботи
Парчам дар ҳама давру замонҳо ҳамчун рамзи салтанат, ғуруру ифтихори миллӣ буд. Зери парчам – чун нишони муттаҳидӣ, озодӣ ва истиқлол сипаҳсолорон лашкарро аз майдони ҳарбӣ мебурданд ва ғолиб
Вилояти Хатлон ва шаҳру ноҳияҳои он бо таърихи бостонӣ ва фарҳанги рангорангу ғании худ маълуму машҳур мебошад, зеро дар ҳудуди вилоят шумораи зиёди ёдгориҳои таърихиву фарҳангии барои сайёҳони
Ёди он рӯзҳои сангини ҷанги шаҳрвандӣ барои шоҳидони вақт боз сангинтар аст. Ҳарчанд он ба ҳукми таърих ворид шудааст, вале аз ёдҳо намеравад.
Ҳар яки мо барои бузургдошти таълимоти орифе, қаҳрамонии ибратбахши фарде ба зиёрати мақбарае ва дидани осорхонае меравем. Ин аз ҳамақидагӣ ва ҷонибдории мо нишона аст. Дар Тоҷикистони мо ҷойҳои
Эй Сарвари мо, даври ту даври Сомон, Аз давлати тоҷикону аз рафта нишон. Исмоили Сомонӣ агар зинда шавад, Гардад зи шукӯҳи тоҷу тахтат ҳайрон.
