197 ВАКИЛ ДАР ИҶЛОСИЯИ ТАЪРИХӢ
Ба хотири таҷлил аз 30-солагии Иҷлосияи ХVI Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ва Рӯзи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки ҳар сол 16-уми ноябр ҷашн гирифта мешаванд, рӯйхати вакилонеро, ки дар Иҷлосияи
Ба хотири таҷлил аз 30-солагии Иҷлосияи ХVI Шӯрои Олии Ҷумҳурии Тоҷикистон ва Рӯзи Президенти Ҷумҳурии Тоҷикистон, ки ҳар сол 16-уми ноябр ҷашн гирифта мешаванд, рӯйхати вакилонеро, ки дар Иҷлосияи
Фаъол шудани қувваҳои пешбарандаи раванди пошхӯрии давлати абарқудрати Иттиҳоди Шӯравӣ дар бархе аз ҷумҳуриҳои соҳибистиқлолгашта боиси кашмакашу «инқилоб»- ҳо шуд. Ин наҳс ба мардуми дар дунё бо
Эй Сарвари мо, даври ту даври Сомон, Аз давлати тоҷикону аз рафта нишон. Исмоили Сомонӣ агар зинда шавад, Гардад зи шукӯҳи тоҷу тахтат ҳайрон.
Эҳдо ба Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон
Таърих огоҳ аст, ки сиёсатмадорони барҷаста барои рушду пешрафти давлату миллат корҳои неку шоистаро дар саҳифаҳои китобҳои хотирмони тамаддуни башар ҳаккокӣ намудаанд.
Санъати театрӣ яке аз санъатҳои бисёр муҳим ва дорои заминаҳои таърихии миллати тоҷик маҳсуб меёбад. Маҳз ҳунармандӣ ва мазҳакабозии ширинкорони тоҷик дар тӯю маъракаҳо, маросиму идҳо барои ба миён
Яке аз калонтарин конститутсияҳои амал-кунандаи олам қонуни асосии Ҳиндустон ме-бошад. Конститутсияи Ҳиндустон аз 395 боб иборат буда, то ин дам ба он 500 маротиба тағйироту иловаҳо ворид шудааст.
Дар бораи он ки оинаро бештар занҳо истифода мебаранд ё мардҳо, ақидаҳо гуногунанд.
Изи ангушт яке аз воситаҳои муайянкунандаи шахсият мебошад. Ба ақидаи коршиносон ин усули нав нест. Чун дар Чин навиштаҷоти қадимае пайдо шудааст, ки дар ҷойи имзо изи ангуштон мавҷуд будааст.
Ҳусн, зебоӣ – як ҷиҳати марғуби зуҳуроти ҳастии табиат ва камолоти модарзоди он мебошад, ки дар шуури инсон инъикос гардида, эҳсоси фароғат, завқ, лаззат ва қаноатмандӣ ба вуҷуд меоварад.
Рӯзнома дар Вазорати фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон таҳти рақами 117/рз-97 аз 07 январи соли 2019 аз нав ба ҳисоб гирифта шудааст.