«Ман»-и зан + «ман»-и мард» =ҶАНҶОЛҲОИ ОИЛАВӢ
-Ман марди хонаам, занкалон намешавам! -Ман кор мекунаму шавҳарам хонашин аст. - “Ман”-и зан аз бекории мард аст. -“Ман”-и зану мард азоби фарзандон. -Ман рӯзгорро пеш мебарам, ту ақаллан кори
-Ман марди хонаам, занкалон намешавам! -Ман кор мекунаму шавҳарам хонашин аст. - “Ман”-и зан аз бекории мард аст. -“Ман”-и зану мард азоби фарзандон. -Ман рӯзгорро пеш мебарам, ту ақаллан кори
Вақте ки ӯ ба шаҳр баргашт, боз ҳамон шахсо-неро дучор шуд, ки Ҳофизро масхара мекарданд. Онҳо аз Ҳофиз хоҳиш карданд, ки ягон ғазал хонад. Ҳофиз ҳамон ғазал ва ғазалҳои эҷодкардаи дигарашро хонд.
(Ба ёди адиби ҷангноманавис, полковники мустаъфӣ Раҳмон Сафаров)
Ҷойи баҳс нест, ки осори бузургони илму адаб мутааллиқ ба кулли миллатҳост, аммо мансубияти нажодияшон бояд аз ҷониби ҳама кас росту равшан зикр шавад. Мутаассифона, ин қоидаи одӣ гоҳо зимни баёни
Нависандаи халқии Тоҷикистон Кароматуллоҳи Мирзо аз зумраи нависандагони сермаҳсули адабиёти муосири тоҷик буда, бо офаридани асарҳои баландпояи худ дар миёни аҳли илму адаби тоҷик ва хонандагон
Фарҳанги муошират, одобу рафтор ва эҳтироми ҳамдигарӣ яке аз арзишҳои муҳими зиндагии ҷамъиятӣ маҳсуб меёбад. Он дар муҳити солим ташаккул меёбад ва бештар аз ҳама, ба тарбияи хонаводагӣ ва мавқеи
Яке аз монеаҳои асосӣ, ки ба таҳсили духтарон таъсир мерасонад, муносибати баъзе волидон ва ҷомеа нисбат ба таҳсили духтарон мебошад. Ҳарчанд имрӯз духтарон ба таҳсил фаро гирифта шудаанд, то ҳол
Ман ҳанӯз аз овони кӯдакӣ ва наврасиам ба китоб меҳру муҳаббати беандоза калон доштам. Дар тасаввури ман китоб яке аз рафиқони ҳамдаму мунис ва наздиктарини ман ба ҳисоб мерафт.
Пешвои миллат муҳтарам Эмомалӣ Раҳмон борҳо таъкид кардаанд, ки сокинони кишвар аз ҳар як ваҷаб замин самаранок истифода бурда, соле ду-се ҳосил ба даст оваранд ва бо ҳамин дар амнияти озуқавории
Рӯзнома дар Вазорати фарҳанги Ҷумҳурии Тоҷикистон таҳти рақами 117/рз-97 аз 07 январи соли 2019 аз нав ба ҳисоб гирифта шудааст.