Табиат хонаи мост

Инсон ба табиат вобастагии зич дорад. Мушкилоти онҳо низ ба ҳамдигар алоқаманд аст. Инсон аз азал бо табиат муносибати наздик дошта, неъматҳои онро чун манбаи ҳастӣ барои зиндагии хеш истифода мебурду мебарад.

Тозагии муҳити зист ба ба саломатӣ ва организми инсон нақши бениҳоят муҳим дорад. Бепарвоӣ, бетарафӣ, беэҳтиромӣ, нисбат ба табиат ва муҳити атроф ба оқибатҳои бад ва пешгӯйинашаванда оварда мерасонад. Боиси нигаронист, ки дар натиҷаи фаъолияти густурдаи инсон ба табиат солҳои охир шумораи зиёди ҳайвоноту наботот дар ҷаҳон рӯ ба камшавӣ ниҳодааст.

Аз ин рӯ, ҳамаи мо - сокинони сайёраи Заминро лозим аст, ки бо муҳити зисту табиат муносибати оқилона намоему барои ҳайвоноту набототе, ки дар табиат сукунат мекунанд, зарари худро кам расонем.

Рӯзи ҳифзи муҳити зист муборак, ҳамватанони азиз!